Ik ben verslingerd geraakt aan audioboeken luisteren. Eerst dacht ik om ze op de achtergrond te laten horen terwijl ik iets anders kon doen, maar dat lukt niet. Je moet je echt wel onderdompelen in de wereld van het verhaal en je concentreren.
Nu ben ik aan het luisteren naar “The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy“, van Douglas Adams voorgelezen door Stephen Fry, een ervaring die je trommelvliezen streelt met Britse ironie.
De magie van Fry zit ‘m in de details. Zijn stem glijdt door de absurditeiten met een precisie die alleen een Britse acteur kan beheersen. Hij maakt van elk hoofdstuk een avontuur, elke zin een ontdekking en elke stilte een beetje angstaanjagend. De stiltes in de ruimte kunnen best eng zijn.
Niemand kan de absurde logica en droge humor beter brengen dan Fry. Zijn stem is als een warme kop thee op een mistroostige dag—mits die thee is aangelengd met een scheut Pan Galactic Gargle Blaster (de Schrobbeler van de ruimte) natuurlijk.
Wanneer hij Arthur Dent’s onfortuinlijke reis door het universum beschrijft, hoor je niet alleen de wanhoop in Arthur’s stem, maar voel je ook de bureaucratische nonsens van de Vogons alsof je net zelf een formulier in drievoud moest ondertekenen. Marvin, de depressieve robot, klinkt nog somberder dan je je ooit had kunnen voorstellen, en Zaphod Beeblebrox… die is precies zo charismatisch irritant als je had gehoopt.
Kortom, als je ooit het universum wilt ontdekken doe het dan samen met Stephen Fry en ik ga ook nog wel een keertje mee. Je lachspieren zullen je dankbaar zijn. Doe de groeten aan de Vogons en vergeet niet: Don’t Panic!
Hitchike voorzichtig, denk aan mij.
Prettig weekend!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.